Chateau Lafleur

Château Lafleur – een stil monument in Pomerol

De geschiedenis van Château Lafleur begint in 1872, pal tegenover het beroemde Château Pétrus. Op deze bijzondere plek deelden twee wijngaarden ooit dezelfde oorsprong: Lafleur en Le Gay maakten in de 18e eeuw beide deel uit van het domein Le Manoir de Gay. Henri Greloud kocht het domein en verdeelde het later onder zijn zonen. Het deel dat vandaag Château Lafleur heet, kwam uiteindelijk terecht bij André Robin, getrouwd met Gabrielle Greloud – kleindochter van Henri. André gaf het domein een motto mee dat nog altijd voelbaar is in de wijnen: "Qualité passe quantité" – kwaliteit boven kwantiteit.

Na de oorlog, in 1946, erfden dochters Marie en Thérèse Robin zowel Lafleur als Le Gay. De zussen leidden de domeinen op hun eigen ingetogen manier, wars van publiciteit, en met een voorkeur voor de schaduw van de buren van Pétrus. Pas na het overlijden van Thérèse in 1985 kwam er een nieuwe wind: Jacques en Sylvie Guinaudeau – nazaten van Henri Greloud – mochten Lafleur leasen van Marie Robin. Ze begonnen met een restauratie van de wijngaard, letterlijk, door het aanplanten van ontbrekende wijnstokken.

Gedurende de vijftien jaar die volgden, gaven zij Château Lafleur zijn karakteristieke signatuur terug: elegantie, balans en een ongekende expressie van Pomerol. De wijngaard bleef uniek in zijn soort, met een gelijke aanplant van Merlot en Bouchet – een oude en zeldzame variant van Cabernet Franc die vooral op de rechteroever voorkomt.

Als volgende stap creëerde de familie Guinaudeau een tweede wijn, die geen klassieke ‘tweede wijn’ mocht zijn. Les Pensées de Lafleur werd geboren – een alternatieve blik op dezelfde wijngaard. De druiven zijn niet afkomstig van mindere percelen of jonge aanplant, maar juist van een heel specifiek deel van de wijngaard: een perceel van 0,7 hectare dat als een diagonale lijn door het domein loopt.

Dit stukje grond deelt dezelfde karakteristieke klei- en grindbodems als de bekendste percelen van het Pomerol-plateau. De wijn is daardoor misschien wel de meest Pomerol-achtige cru van de familie, ondanks de ongebruikelijke druivenverhouding voor de appellatie.

Na het overlijden van Marie Robin in 2001 konden de Guinaudeau’s het domein volledig overnemen. Niet lang daarna sloten hun zoon Baptiste en zijn vrouw Julie zich bij hen aan. Sindsdien is Lafleur alleen maar verder gegroeid in precisie en kwaliteit.